24 Nisan 2010…gel artık bak beklemelerdeyim seni büyük bir hevesle, sen de daha fazla inat etme bu kadar yavaş değil biraz daha hızlı gel bana olur mu? Gel ki adamimla kavussun ellerimiz hic ayrilmamacasina.120 gün tam tamına geçip gitmesi gereken, sevdiğim adamdan boşu boşuna uzakta kalmam gereken 120 gün var önümde.6 yıl önce bu zamanlar da ne büyük bir heyecanın ortasında bulmuştum kendimi. O gün bu gündür hayatımda o’na dair hep heyecan var, zaman içerisinde heyecanım şekil değiştirdi ama hiç bitmedi.
İlk göreve başladığım okuldan arkadaşımın kardeşi gelecekti okula bir gün. Sıradan ve her zamanki gibi gündü işte. Sonra o geldi, kapıdan içeri bir huzur girdi sanki. Evet, kesinlikle huzurdu bu ve ben onu ilk gördüğüm anda hissetmiştim ebedi huzurum olacağını. Söylemiştim kendime bunu bu çocuk benim olacak… 2003 yılı bana öyle büyük bir hediye verdi ki ömrüm boyunca yeri hep ayrı olacak bende,2003 benim için özelsin bunu unutma bence :) Zaman nasıl da geçmiş diyorum şimdi geriye baktığımda, ne kadar acı, sevinç, Aşk, kıskançlık, kavga… Her şeyi yaşamışız, tükenmemişiz, güçlenmişiz. Aşk olmuş daima yanı başımızda, biz bu Aşkı hiç terk etmemişiz ne de iyi etmişiz. Ömrüme ömür katmışsın sevdiğim, seninle değil 6 bir 60 yıl yaşamaya hazırım.
Ama öncesinde bu 120 gün benimle inatlaşma ve çekil önümden, hadi ama çık git hayatımdan, anlaşma yapalım seninle 24 Nisan’dan sonra bizim için ileriye doğru saymaya başla. Bak bu güzel bir anlaşma hem senin için hem bizim için, hiç inat etme koskoca 6 yıl böyle inatlaşmamıştı benimle haddini bil, 120 anlaştık mı ·?
