BİRİKMİŞ ANILAR....

Aylardan Temmuz olmuş bile.....Güzel bir yaz akşamı..
Bahar bir müddet sonra tekrar gelmek üzere yerini yaza bıraktı kısa bir süreliğine. Gerçi bahar yeniden gelmiş gibiydi yağmurlu bahar günlerini yaşıyorduk bir süredir….. Bizim hayatımız da normal seyrine döndü artık tıpkı havanın mevsim normallerine döndüğü gibi… Kendime bir kahve yaptıktan sonra artık yazmalıyım diyerek bilgisayar başına oturdum. Doğrusunu söylemek gerekirse; o kadar güzel, öyle yoğun günler geçirdik ki ancak fırsat olmadı bir şeyler karalamak, son fotoğrafları yüklemek için.
Biraz “ordan burdan” bir yazı olacak, ama birikenleri paylaşmanın başka bir yolu yok sanırım:)
çok yoğun günler geçirdim-geçirdik….



Evet artık ben değilim….Biz’iz…
Anlatılacak çok şey var demiştim.
Çok anı, çok fotoğraf..
Düşündükçe, anılar mı fotoğrafların peşi sıra geliyor, yoksa fotoğraflar mı anıların bilmiyorum. Ama onları kucakladığımda, artık hep Aşk kokulu bir masal gecesi ve huzur dolu yaz geceleri geliyor aklıma. Sıcak öğle sonraları ve serin, bol yıldızlı geceler..

Gelin olmak ne güzelmiş…
Danteller, inciler, çiçekler…
Beklediğim, özlediğim, sevdiğim adamın elini sımsıkı tutarak yürümek..
Nemlenen gözleri annelerimizin, nice kucaklanış, nice gülümseme, nice kanat çırpışı yüreklerimizin…
İki ayrı ailede, iki ayrı heyecan..
yarı uykulu, yorgun saatler.. Sevdiğim adam için imza atarken, kollarında dans ederken ve dostlarımız bizi kucaklarken, zamansızlıkları içindeydik sevginin…
Ve ardından belek sokaklarında, bir başka zamansızlıktaydık…
Çok önce döndük İstanbul’a, ama dedim ya bir türlü fırsat olmadı yazmaya…..kucağımızda bir yığın anı, bir yığın fotoğraf..
Anlatılacak ne kadar çok şey var.. ve onları anlatabilecek ne kadar az sözcük…
Aslında çok net söylenecek bir şey var….
Geçmiyor geçmiyor dediğim günler geçti gitti….
Masal Gecesi ne vakit geldi de o kadar çabuk bitti o düğün işte onu hatırlayamıyorum….
Bu işin bir tekrarı yok mu acaba???
Bir kere daha 24 Nisan gelsin.....Kocacığımla yeniden evlenmek istiyorum ben ya….